Elke kunstenaar wordt eens of meerder malen overmand door twijfels. “Ik heb een periode gehad waarin ik op ‘dood spoor’ zat. Daarbij had ik behoorlijk veel nekklachten. Remedie; ga eens abstract en lekker groot werken. Dus heb ik een jaartje gewerkt aan de serie ‘Structures’. Grote doeken die met pasta’s en olieverf werden gevuld. En elke keer als ik een schilderij af had, bleef ik met verbazing en ook achterdocht kijken naar het eindresultaat. Waar anderen enthousiast reageerden, hield ik (hoe moeilijk ook) wijselijk mijn mond en dacht: dit ben IK niet. Dus snel maar weer mijn aquarelspullen opgezocht om een mooi landschap op te zetten”.